- wpakować się
- сов. разг.1) влезть; ввали́ться
wpakować się się do łóżka — завали́ться в крова́ть
2) (najechać na coś) нае́хать, наскочи́ть, налете́ть•- wpakować się się w kłopotySyn:władować się 1), wpaść 2)
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
wpakować się
Смотреть что такое "wpakować się" в других словарях:
wpakować się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pakować się II {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wpakować — dk IV, wpakowaćkuję, wpakowaćkujesz, wpakowaćkuj, wpakowaćował, wpakowaćowany rzad. wpakowywać ndk VIIIa, wpakowaćowuję, wpakowaćowujesz, wpakowaćowuj, wpakowaćywał, wpakowaćywany, pot. «włożyć coś do czegoś z trudem, siłą; wepchnąć, wcisnąć»… … Słownik języka polskiego
pakować się — I – spakować się {{/stl 13}}{{stl 7}} tak układać swoje rzeczy, aby móc je zabrać ze sobą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pakować się do szkoły, przed podróżą. Czy już się spakowałeś? {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}pakować się II – … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wtarabanić się — dk VIa, wtarabanić sięnię się, wtarabanić sięnisz się, wtarabanić siębań się, wtarabanić sięnił się wtarabaniać się ndk I, wtarabanić sięam się, wtarabanić sięasz się, wtarabanić sięają się, wtarabanić sięaj się, wtarabanić sięał się 1. pot.… … Słownik języka polskiego
władować — dk IV, władowaćduję, władowaćdujesz, władowaćduj, władowaćował, władowaćowany rzad. władowywać ndk VIIIa, władowaćowuję, władowaćowujesz, władowaćowuj, władowaćwał, władowaćywany 1. «ładując umieścić gdzieś, ułożyć na czymś; rzadziej: wsadzić… … Słownik języka polskiego
wmeldować — dk IV, wmeldowaćduję, wmeldowaćdujesz, wmeldowaćduj, wmeldowaćował, wmeldowaćowany wmeldowywać ndk VIIIa, wmeldowaćowuję, wmeldowaćowujesz, wmeldowaćowuj, wmeldowaćywał, wmeldowaćywany «zameldować kogoś w lokalu, w którym są już zameldowane inne… … Słownik języka polskiego
wtrynić — dk VIa, wtrynićnię, wtrynićnisz, wtryń, wtrynićnił, wtrynićniony wtryniać ndk I, wtrynićam, wtrynićasz, wtrynićają, wtrynićaj, wtrynićał, wtrynićany 1. pot. «wetknąć coś nie wiadomo gdzie; zapodziać» Wtrynił gdzieś notes i nie może go znaleźć. 2 … Słownik języka polskiego
poleźć — dk XI, poleźćlezę, poleźćleziesz, poleźćleź, poleźćlazł, poleźćlazła, poleźćleźli 1. pot. «pójść wolno, ociężale; powlec się» Polazł zmęczony do domu. Polazł do piwnicy po kartofle. 2. pot. «udać się dokądś bez potrzeby, bez zapowiedzenia, bez… … Słownik języka polskiego
bieda — I ż IV, CMs. biedzie 1. blm «brak wystarczających środków materialnych do zaspokajania potrzeb; niedostatek, ubóstwo» Zaznać biedy. Żyć w biedzie. Bieda gdzieś panuje, zagląda komuś w oczy, wkrada się do domu. ◊ Bieda z nędzą, bieda aż piszczy «o … Słownik języka polskiego
kabała — ż IV, CMs. kabałaale; lm D. kabałaał 1. «wróżenie z kart, z ręki, z liczb, znaków itp.; wróżba» Stawiać, kłaść kabałę. 2. «trudne położenie, kłopoty, tarapaty, zmartwienia» dziś zwykle we fraz.: Wpaść, wplątać się, wpakować się (albo kogoś) w… … Słownik języka polskiego
pasztet — m IV, D. u, Ms. pasztetecie; lm M. y «produkt spożywczy sporządzany z kilku gatunków duszonego lub gotowanego mięsa i podrobów, które się miele i po odpowiednim przyprawieniu zapieka; podobna potrawa z ryb» Pasztet strasburski. Pasztet z dzika, z … Słownik języka polskiego
